Al Arabiya არაბთა გაერთიანებული საამიროები
იოსებ ბესარიონის ძე სტალინი დაიბადა 1878 წლის 18 დეკემბერს, ქალაქ გორში, საქართველოში. ის იზრდებოდა სიღარიბეში, ალკოჰოლიკი მამის ოჯახში. სტალინი საბჭოთა კავშირს ხელმძღვანელობდა 1920-იანი წლების ბოლოდან, გარდაცვალებამდე – 1953 წლის, 5 მარტამდე. მისი მმართველობის ხანა ერთ-ერთი ყველაზე სისხლიანია კაცობრიობის ისტორიაში. იმ წლებში, როცა ის საბჭოეთს მეთაურობდა, მოკლეს 20 მილიონი ადამიანი. ნაწილი დაიღუპა შიმშილით, ნაწილი გაუსაძლისი შრომით გულაგებში, ხოლო დანარჩენი სიკვდილით დასაჯეს
ვიდრე საბჭოთა კავშირში აბსოლუტურ ძალაუფლებას მოიპოვებდა, „ ხალხთა ბელადმა“ და კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის გამორჩეულმა წარმომადგენელმა, უყოყმანოდ აქცია საქართველო ნანგრევებად.
სახალხო მრისხანება საქართველოში
სახალხო მღელვარება დაიწყო ბოლშევიკური რევოლუციის გამარჯვებისთანავე. მას შემდეგ, რაც დაიკავეს თბილისი (საქართველოს დედაქალაქი) და წარმატებით დაამხეს საქართველოს მთავრობა, ბოლშევიკებმა საქართველო გამოაცხადეს საბჭოთა სოციალისტურ რესპუბლიკად, რომელიც 1921 წლის 25 თებერვალს, შეიყვანეს საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში.
ქართველების უმეტესობა, ამის წინააღმდეგი იყო, მას სურდა ქვეყნის დამოუკიდებლობა და არ ემორჩილებოდა მოსკოვს. მარქსისტული, საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტია, უმსხვილესი იყო ქვეყანაში. მასში შედიოდა 60 ათასი კაცი და მათგან მხოლოდ 10 ათასმა დაუჭირა მხარი ბოლშევიკებს.
ვლადიმირ ლენინის მხარდამჭერთა პოლიტიკამ, საქართველოში სახალხო მღელვარება გამოიწვია. მოკლე პერიოდში, იფეთქა ქოლერამ და შიმშილობამ, რასაც თან დაერთო კოლექტივიზაციის დაწყება. ამასთან, ბოლშევიკებს სურდათ ქართული ტერიტორიების აზერბაიჯანის, სომხეთისა და თურქეთისათვის გადაცემა, რითაც მათ განარისხეს ქართველები, განსაკუთრებით მუშათა კლასი. უკმაყოფილოები მასობრივად უერთდებოდნენ რევოლუციურ მოძრაობას ბოლშევიკების წინააღმდეგ. დაძაბულობის ესკალაციამ საქართველოში, აიძულა საბჭოთა ხელისუფლება მოსკოვში, რეგიონში გაეგზავნა საიდუმლო პოლიციის დამატებითი კონტიგენტი, რომელსაც იმხანად ჩეკა ეწოდებოდა. სწორედ ჩეკისტებმა განახორციელეს ოპოზიციონერების საჩვენებელი დაპატიმრებები, მოგვიანებით კი მათი სასწრაფო დახვრეტა.